O książce: 2007 / "Natasza nie odpowiedziała na jego pocałunek. Spała spokojnie i uśmiechała się przez sen. Andriej ostrożnie wyszedł spod koca. Nie chciał jej budzić. Natasza poruszyła się, czując się bardziej komfortowo. Wyglądała młodo, bezbronnie i pogodnie. Tylko Natasza miała odwagę zasnąć, kiedy wstał do pracy. Inne – dawne – kobiety wstawały zwykle godzinę przed nim. Zrobili makijaż, ubrali się w zalotne fartuszki i podali idealne śniadanie. Bardzo to sobie cenili…»